|
| |
aktualności |
 |
|
 |
- "Witkacy!" nr 1/2022 (12)
Od Redakcji "Witkacego!":
Dramaty i powieści Witkacego piszą się od nowa – same. Metaforą naszych czasów jest nie tylko szalona lokomotywa, która, coraz bardziej rozpędzona i wściekła, mknie w nieznanym kierunku, ale i za plecami słyszymy złowrogie wrzaski Gyubala Wahazara.
12. numer „Witkacego!” jest wyrazem solidarności Redakcji z Ukraińcami. Solidarność to niejako podwójna, gdyż 24 lutego 137 lat temu urodził się Stanisław Ignacy Witkiewicz. Obchodząc kolejną rocznicę jego urodzin, słuchaliśmy wiadomości o agresji Rosji na Ukrainę. Myśleliśmy też o tym, że 18 września 1939 r. Witkacy popełnił samobójstwo na wieść o napaści Armii Czerwonej na Polskę. Jego szczątki do dziś spoczywają w ukraińskiej ziemi. Zaiste potworna to koincydencja dat i wydarzeń. Stąd wybór okładki tego numeru, autoportret Witkacego z samowarem, z 17 lutego 1917 r., tuż przed wybuchem rewolucji lutowej w Rosji.
Związki Stanisława Ignacego z Ukrainą są niezwykle ważne zarówno dla jego życia, jak i twórczości. Młody Witkiewicz był uczniem lwowskiego gimnazjum, to we Lwowie w 1903 r. zdał eksternistycznie maturę i spędził pierwsze „dojrzałe” wakacje w Bohdanówce na Podolu. W 1916 r. Stanisław Ignacy Witkiewicz walczył w krwawej bitwie pod Witonieżem nad rzeką Stochod. W wyniku nabytych tam kontuzji został ewakuowany z frontu. Wydarzenia te odcisnęły piętno na całej jego późniejszej twórczości literackiej i uznaje się je za źródło jego katastrofizmu. We Lwowie wystawiał swoje obrazy, w 1920 r. uczestniczył w wystawie Formistów i Buntu w Muzeum Przemysłowym, a w 1924, 1929 i 1930 r. brał udział w tamtejszych Salonach Wiosennych TPSP. Jego sztuki były grane na lwowskich scenach, zarówno za życia autora, jak i po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości. Przypomnijmy choćby Jana Macieja Karola Wścieklicę czy W małym dworku w Teatrze Małym we Lwowie w 1926 r. Niektóre jego rękopisy zachowały się do dziś w zbiorach ukraińskich. Z Ukrainy pochodziła również żona Witkacego – Jadwiga z Unrugów Witkiewiczowa (1893–1968), która urodziła się na Podolu w Mokijówce.
(dodał Przemysław Pawlak)
|
 |
|
 |
- Kartka do Julii Wieleżyńskiejz 8 V 1938 r.
Kartka adresowana do Julii Wieleżyńskiej (Dickstein; 1881-1943), filozofki, pisarki, krytyczki literackiej, poetki i tłumaczki (z dwunastu języków), działaczki ruchu emancypacyjnego. Ojcem Julii był matematyk Samuel Dickstein, współzałożyciel Mu- zeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Wiadomość dotyczy portretu Adama Asnyka: „przez Ojca robionego wogóle (!) nie ma wcale”. Witkiewicz sugeruje, że prawdopodobnym autorem może być Wyczółkowski. Poza tym pisze, że: „co do Muzeum i Zborowskiego, to nic pomódz (!) nie mogę” – mowa o Juliuszu Zborowskim (1888-1965), wieloletnim dyrektorze Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem.
Lamus,
58 Aukcja książek i grafiki, Warszawa, 4-5 czerwca 2022
(dodali Stefan Okołowicz i Adam Degler)
|
|
- Krakowski Dom Aukcyjny, XVI aukcja dzieł sztuki, 14 VI 2022
Portret kobiety w błękitnych koralach, 1927, 64,7 x 47,4 cm, sygn. NP2 / Witkacy T.E + d / 1927 III; papier z filigranem TIZIAN; KDM nie notuje. (dodał Tomasz Pawlak)
- AgraArt, Aukcja Sztuki Dawnej, 26 czerwca 2022
Portret męski, 1933, pastel, 64 cm x 50.5 cm, sygn. l.d.: Witkacy 1933 / 28/X / (T.B+E) NP / NΠ. KDM nie notuje. (dodał Tomasz Pawlak)
|
 |
- Lech Sokół, Człowiek i drzewo, Warszawa 2022, Liber Pro Arte. Tu m.in.wiersze: Witkacy i Weltkatastrophe, Dnia 18 września Roku Pamiętnego.
Fb
|
| |
|
| |
|
nowe publikacje |
 |
- Maciej Pinkwart, Mit Zakopanego i mity zakopiańskie. Od kuracji żętycowych do „Sylwestra Marzeń”, Nowy Targ 2022, Wydawnictwo WAGANT, Ilustracja okładki Magdalena Gądek (Sasa), s. 735.
(dodał Janusz Degler
|
 |
- Magdalena Jastrzębska, Niezwykłe kobiety w Zakopanem, Łomianki 2022, Wydawnictwo LTW. Projekt okładki Jacek Świderski. Tu: VIII. Pani od muzyki – Maria Witkiewiczowa, IX. Pani z „Chaty” – Maria z Sobotkiewiczów Dembowska.
(dodał Janusz Degler)
|
 |
- Karolina Matuszewska, Rewolucja z nudy, „Teatr” 2022, nr 3, s. 74-75. Narodowy Teatr Dramatyczny w Kownie, Szewcy według dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza. Reżyseria: Antanas Obcarskas. Premiera: 29 XI 2021
(dodał Janusz Degler)
|
 |
- Pożegnanie Giovanniego Pampigliognego: Jan Polewka, Terminus Venezia – Roma; Barbara Osterloff, Jak powstawało „Serce nad Warszawą”; Joanna Pietrzak-Thebault, „Panie Gianni, to jest teatr żywy”, "Teatr" 2022, nr 1 (dodał Janusz Degler)
|
| |
|
radio i TV |
 |
|
| |
|
| |
|
teatr |
 |
wg Szewców Witkacego
Krakowski Teatr Scena STU
reżyser: Krzysztof Jasiński
dekoracje: Katarzyna Wójtowicz
kostiumy: Anna Franczyk-Witkowska
muzyka: Janusz Grzywacz
Premiera: 20-02-2022
(dodał Janusz Degler) |
| |
|
| |
|
wystawy / aukcje |
| |
|
| |
|
| |
|
konferencje / wykłady |
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
|
start
