Impressum / kontakt

start~nowości~publikacje swirlsztuka~teatr ~uzupełnienia ~miejsca~z życia ~anegdoty~recepcja
~linki~witkacolodzy ~wydarzenia

nowości / zapowiedzi


aktualności książki wystawy konferencje teatr radio
 

aktualności
  • Muzeum Historii Katowic
    Witkacy i inspiracje. Portrety Witkacego z dawnej kolekcji Teodora Białynickiego-Biruli oraz prace inspirowane dziełem artysty.
    17.12.2022-05.03.2023






Desa Unicum, Sztuka dawna. Prace na papierze, 15.11.2022

  • "Kompozycja z leżącą parą", 1916 (?), pastel, węgiel/papier, 47,5 x 61,5 cm, sygnowany i datowany p.d.: Ignacy Witkiewicz | 28/IX 1916+. KDM I 266
  • Portret Ireny Wiedyskiewicz-Polniakowej na tle egzotycznego pejzażu, 1926, pastel, 119 x 98 cm, sygnowany, datowany i opisany l.d.: NP 6, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19 | T.A. (w kole) | Ign Witkiewicz 1926/III' (fragment sygnatury niezachowany, widoczny na przedwojennej fotografii dzieła). KDM I 620
  • Portret Stefana Zwolińskiego, 1931, pastel/papier, 63 x 49 cm, sygnowany, datowany i opisany l.d.: Witkacy 1931 (T.B.) 8/ V NP68. KDM I 1450
  • Portret Marii Wojciechowskiej-Bagieńskiej, 1937, pastel/papier, 69 x 48 cm (w świetle oprawy), sygnowany, datowany i opisany u dołu: Ign | Witkiewicz | 1937 V (T.B) oraz p.d.: NP NΠ. KDM I 2081
    (dodał Tomasz Pawlak)

Rozmowa: Paweł Polit i Tomasz Bocheński o improwizacji u Witkacego

Zob. też: Tomasz Bocheński, Improwizacja w literaturze polskiej XX wieku, Łódź 2022, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. Tu część: Witkacy, s. 271-320.
Info wydawnictwa
  • Portret Czesława Jankowskiego, 1923, 66,5 x 51,0 cm - pastel, papier jasnobrązowy, sygn. p.g.: Ignacy | Witkiewicz | 1923 | T.B [w kółku]. KDM nie notuje. AgraArt, Aukcja Sztuki Dawnej, 16.10.2022
    (dodał Tomasz Pawlak)
  • Rozmowa na wystawie Witkacy. Sejsmograf epoki przyspieszenia z Polą Dwurnik o komiksie wg Jedynego wyjścia - w programie Katarzyny Janowskiej "Rezerwacja" Onet Kultura, 23.09
  • Pola Dwurnik, Jedyne wyjście, komiks wg powieści S.I. Witkiewicza; scenariusz Wojciech Sztaba, Warszawa 2022, Muzeum Narodowe w Warszawie i Krupa Gallery, Wrocław
    Komiksowy artbook Jedyne wyjście, narysowany przez Polę Dwurnik według scenariusza Wojciecha Sztaby, historyka i krytyka sztuki, badacza twórczości Witkacego, to wizualna interpretacja ostatniej powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza pod tym samym tytułem. Konfrontuje ona dwie postacie: malarza Marcelego Kiziora-Buciewicza i filozofa Izydora Smogorzewicza-Wędziejewskiego. Jedyne wyście to historia ich przyjaźni i konfliktu, umieszczona w dystopijnej scenerii niedalekiej przyszłości. Na kartach komiksu, działalność literacka, filozoficzna i artystyczna Witkacego, spotykają się w interpretacji współczesnej artystki. Charakterystyczna czarno-biała kreska Poli Dwurnik, czerpiąca z malarskiej i portretowej stylistyki Witkiewicza, wydobywa zarówno myśl filozoficzną, jak i humor powieści. Publikacja towarzyszy wystawie „Witkacy. Sejsmograf epoki przyspieszenia” w Muzeum Narodowym w Warszawie, której kuratorami są Zofia Machnicka i Paweł Polit. Wydawcą komiksu jest Muzeum Narodowe w Warszawie, a współwydawcą Krupa Gallery z Wrocławia.

    The graphic novel “The Only Way Out”, drawn by Pola Dwurnik to the script by Wojciech Sztaba, an art historian and researcher of Witkacy’s oeuvre, is a visual interpretation of Witkacy’s eponymous last novel. Both the graphic and the original novel confront two characters: the painter Marceli Kizior-Buciewicz and the philosopher Izydor Smogorzewicz-Wędziejewski. “The Only Way Out” tells the story of their friendship and conflict, placed in a dystopian setting of the near future. Dwurnik’s distinctive black-and-white line draws on Witkiewicz's painterly and portrait style to bring forth both the philosophical thought and humor of his last novel. The publication accompanies the exhibition “Witkacy. Seismograph of the Acceleration Age” at the National Museum in Warsaw, curated by Zofia Machnicka and Paweł Polit. The publisher of the graphic novel is the National Museum in Warsaw, while the co-publisher is the Wrocław-based Krupa Gallery.
  • Zob. też Wojciech Sztaba, Projekt scenariusza wystawy S.I. Witkiewicza w Paryżu, Centre Georges Pompidou, 1983. Tu: scenariusz komiksu.
  • "Witkacy!" nr 1/2022 (12)
    Od Redakcji "Witkacego!":
    Dramaty i powieści Witkacego piszą się od nowa – same. Metaforą naszych czasów jest nie tylko szalona lokomotywa, która, coraz bardziej rozpędzona i wściekła, mknie w nieznanym kierunku, ale i za plecami słyszymy złowrogie wrzaski Gyubala Wahazara.
    12. numer „Witkacego!” jest wyrazem solidarności Redakcji z Ukraińcami. Solidarność to niejako podwójna, gdyż 24 lutego 137 lat temu urodził się Stanisław Ignacy Witkiewicz. Obchodząc kolejną rocznicę jego urodzin, słuchaliśmy wiadomości o agresji Rosji na Ukrainę. Myśleliśmy też o tym, że 18 września 1939 r. Witkacy popełnił samobójstwo na wieść o napaści Armii Czerwonej na Polskę. Jego szczątki do dziś spoczywają w ukraińskiej ziemi. Zaiste potworna to koincydencja dat i wydarzeń. Stąd wybór okładki tego numeru, autoportret Witkacego z samowarem, z 17 lutego 1917 r., tuż przed wybuchem rewolucji lutowej w Rosji.
    Związki Stanisława Ignacego z Ukrainą są niezwykle ważne zarówno dla jego życia, jak i twórczości. Młody Witkiewicz był uczniem lwowskiego gimnazjum, to we Lwowie w 1903 r. zdał eksternistycznie maturę i spędził pierwsze „dojrzałe” wakacje w Bohdanówce na Podolu. W 1916 r. Stanisław Ignacy Witkiewicz walczył w krwawej bitwie pod Witonieżem nad rzeką Stochod. W wyniku nabytych tam kontuzji został ewakuowany z frontu. Wydarzenia te odcisnęły piętno na całej jego późniejszej twórczości literackiej i uznaje się je za źródło jego katastrofizmu. We Lwowie wystawiał swoje obrazy, w 1920 r. uczestniczył w wystawie Formistów i Buntu w Muzeum Przemysłowym, a w 1924, 1929 i 1930 r. brał udział w tamtejszych Salonach Wiosennych TPSP. Jego sztuki były grane na lwowskich scenach, zarówno za życia autora, jak i po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości. Przypomnijmy choćby Jana Macieja Karola Wścieklicę czy W małym dworku w Teatrze Małym we Lwowie w 1926 r. Niektóre jego rękopisy zachowały się do dziś w zbiorach ukraińskich. Z Ukrainy pochodziła również żona Witkacego – Jadwiga z Unrugów Witkiewiczowa (1893–1968), która urodziła się na Podolu w Mokijówce.
    (dodał Przemysław Pawlak)
  • Kartka do Julii Wieleżyńskiejz 8 V 1938 r.
    Kartka adresowana do Julii Wieleżyńskiej (Dickstein; 1881-1943), filozofki, pisarki, krytyczki literackiej, poetki i tłumaczki (z dwunastu języków), działaczki ruchu emancypacyjnego. Ojcem Julii był matematyk Samuel Dickstein, współzałożyciel Mu- zeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Wiadomość dotyczy portretu Adama Asnyka: „przez Ojca robionego wogóle (!) nie ma wcale”. Witkiewicz sugeruje, że prawdopodobnym autorem może być Wyczółkowski. Poza tym pisze, że: „co do Muzeum i Zborowskiego, to nic pomódz (!) nie mogę” – mowa o Juliuszu Zborowskim (1888-1965), wieloletnim dyrektorze Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem.
    Lamus, 58 Aukcja książek i grafiki, Warszawa, 4-5 czerwca 2022
    (dodali Stefan Okołowicz i Adam Degler)




  • Lech Sokół, Człowiek i drzewo, Warszawa 2022, Liber Pro Arte. Tu m.in.wiersze: Witkacy i Weltkatastrophe, Dnia 18 września Roku Pamiętnego.
    Fb
 
   

nowe publikacje
  • Weronika Kobylińska, Awangardowa klisza. Polska fotografia w dwudziestoleciu międzywojennym, Warszawa 2022, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. Na okładce autoportret Witkacego, ok. 1912. (dodał Tomasz Pawlak)
    info wydawnictwa
  • Fryderyk Nguyen, Kompleks nienasycenia. Koncepcje psychiki w prozie Tadeusza Micińskiego i Stanisława Ignacego Witkiewicza. Projekt okładki i stron tytułowych Sepielak, Kraków 2022, Universitas, s. 264
    (dodał Janusz Degler)
    Informacja wydawnictwa
  • Natalia Budzyńska, Witkiewicz, ojciec Witkacego. Projekt okładki Justyna Chowaniec, Kraków 2022, Wydawnictwo Znak, s. 494
    (dodał Janusz Degler)
    Informacja wydawnictwa
  • Witkacy. Drapieżny umysł, oprac. redakcyjne Przemysław Pawlak, Warszawa 2021, Instytut Witkacego. Spis treści
    Zob. Witkacy. Pleśruniśkas protas. (Witkacy. Umysł drapieżny) Redakcja: Janusz Degler, Przemysław Pawlak, Helmutas Šabasevičius. Wilno-Warszawa 2018
  • Pola Dwurnik, Jedyne wyjście, komiks wg powieści S.I. Witkiewicza; scenariusz Wojciech Sztaba, Warszawa 2022, Muzeum Narodowe w Warszawie i Krupa Gallery, Wrocław
  • Magdalena Jastrzębska, Niezwykłe kobiety w Zakopanem, Łomianki 2022, Wydawnictwo LTW. Projekt okładki Jacek Świderski. Tu: VIII. Pani od muzyki – Maria Witkiewiczowa, IX. Pani z „Chaty” – Maria z Sobotkiewiczów Dembowska.
    (dodał Janusz Degler)
  • Karolina Matuszewska, Rewolucja z nudy, „Teatr” 2022, nr 3, s. 74-75. Narodowy Teatr Dramatyczny w Kownie, Szewcy według dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza. Reżyseria: Antanas Obcarskas. Premiera: 29 XI 2021
    (dodał Janusz Degler)
  • Pożegnanie Giovanniego Pampigliognego: Jan Polewka, Terminus Venezia – Roma; Barbara Osterloff, Jak powstawało „Serce nad Warszawą”; Joanna Pietrzak-Thebault, „Panie Gianni, to jest teatr żywy”, "Teatr" 2022, nr 1 (dodał Janusz Degler)
 

radio i TV
 
   

teatr

Program / plakat
ulotka /plakat

Szewcy

Wrocław, Teatr Polski, Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego
Opracowanie tekstu i reżyseria: Stanisław Melski
Scenografia i kostiumy: Marianna Syska
Opracowanie muzyczne i kompozycje: Izabela Kuriata-Matuszewska i Piotr Matuszewski
Choreografia: Arkadiusz Buszko
Światło: Dariusz Bartold i Mikołaj Pływacz
Wizualizacje sceniczne: Mikołaj Pływacz
Premiera: 28 X 2022
informacja na stronie Teatru Polskiego
(dodał Janusz Degler)

Sonata Belzebuba

Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi
Reż. Radek Stępień.
Dramaturgia: Konrad Hetel
Scenografia: Konrad Hetel
Premiera 17.09.2022.
Plakat: Aleksander Walijewski ART
Zob. FB
(dodała K. Damar)

Die Beelzebub Sonate

Spektakl muzyczny Aleksandra Gabrysia wg dramatu Witkacego

50. Naxos Hallenkonzert, Frankfurt am Main, 12 czerwiec 2022
także Gare Du Nord, Basel, kwiecień 2022

Wykonawcy: Maja Bader – sopran, performance | Michael Engelhardt – głos, performance | Leonhard Dering – fortepian, performance | Kaspar König – instrumenty, performance | Aleksander Gabryś – kontrabass, performance.

(dodała K. Damar)

 

Cnoty niewieście albo dziwki w majonezie

wg Szewców Witkacego
Krakowski Teatr Scena STU
reżyser: Krzysztof Jasiński
dekoracje: Katarzyna Wójtowicz
kostiumy: Anna Franczyk-Witkowska
muzyka: Janusz Grzywacz
Premiera: 20-02-2022
(dodał Janusz Degler)
 
   

wystawy / aukcje
   
 
   

konferencje / wykłady
 
   
   
   
   
   
   
   
   
   
   
© Autorzy